Dag 4 - 5 - 6

Dag 4: Vrijdag 27 september 2013

Vandaag begon met afscheid nemen van mijn papa. We hadden 's morgens bericht gekregen dat onze auto gerepareerd was en dat hij in de garage aan de Pools-Duitse grens kon worden opgehaald. Papa pakte zijn spullen en vertrok, om op hoop van zegen, zijn reis naar België verder te kunnen zetten. Mijn dag begon met een verhuis naar een andere studio. Toen ik een paar dagen geleden in Bytom aan kwam, was de studio die ik bij Marzena zou huren, nog niet vrij. Daarom mocht ik tot vandaag mijn intrek nemen in een groter appartement, in afwachting van mijn eigen stek. Na de middag kreeg ik bericht dat ik kon verhuizen. Nadat ik al mijn spullen had uitgepakt en alles had opgeruimd, was het tijd om wat te eten te halen. Toen ik terug kwam, stond mijn vriendin Agatha, die ik maart van dit jaar had leren kennen klaar met een fles wodka om mijn aankomst in Bytom te vieren.

Na het bezoek van Agatha, was het tijd om mijn bed op te zoeken, want morgen neemt Ola me mee om mushrooms te rapen in het bos. Als dat maar goed afloopt...

Dag 5: Zaterdag 28 september 2013

Vandaag nam Ola me mee naar haar vrienden in Chorzów. Omdat ik nog nooit in die stad was geweest,  kwamen Ola en haar vriend Davide me ophalen met de wagen aan de Agora. Samen reden we naar Chorzów. Oude vervallen gebouwen met tussenin grote internationale ketens kleuren er het straatbeeld. Het contrast tussen het oude Oostblok en het nieuwe Westen is opvallend. Chorzow zelf doet me meer denken aan de agglomeratie van een grootstad, dan aan een kleine provinciestad als Bytom. Ola vertelt me dat er in de stad veel studenten en jonge gezinnen wonen, omdat het aantrekkelijker is dan het oude Bytom en de huurprijzen er goedkoper zijn dan in het grote Katowice. We komen langs vele, grote appartementsblokken die er veelal oud en grijs uitzien. Toch zie je tussenin graspleinen met speeltuintjes, waardoor het me op een of andere manier toch gezellig aan doet. Ik kan me zo voorstellen dat het hier, naar Poolse normen, goed wonen is.

Aan het oudste appartementsblok, stoppen we. Alle appartementen zijn er even groot en geven uit op lange, smalle gangen, die me doen denken aan een kazerne. Op de vierde verdieping van het blok, aan het einde van de lange gang, wonen Andrew en Juditha, de vrienden van Ola, samen met hun zeven maanden oude zoontje Wlodek. Juditha en Ola hebben een tijd lang samen lesgegeven op de kleuterschool in Bytom en kennen elkaar al sinds hun jeugd. Juditha en Davide, Ola's vriend, zijn broer en zus. Het koppel komt vaak bij Andrew en Juditha over de vloer. Als we binnen gaan, word ik meteen deelgenoot van een Poolse traditie: als je bij vrienden op bezoek gaat krijg je pantoffels aangeboden. Ik volg Ola's voorbeeld en trek mijn schoenen uit.

Het slechts 25m2 grote appartement is mooi ingericht. De kleine gang waar één deur naar de badkamer leidt, geeft uit op één kamer, die dienst doet als keuken, woonkamer en slaapkamer voor de kleine Wlodek en zijn ouders. De keuken, waar slechts één persoon zich kan bewegen, heeft alles wat het nodig heeft: een kleine oven, vaatwasmachine en koelkast. Aan de keuken is er een bartafel met hoge stoelen bevestigd, waardoor er plaats gespaard wordt en de flat een modern karakter krijgt. Zo blijft er voor Wlodek plek over fijn te spelen.

Ik ben nog maar net binnen, of ik krijg al koffie aangeboden. Op de tafel staat een uitgebreid assortiment aan allerlei versnaperingen: koekjes, chocolade, karamelsnoepjes, chips, pralines. De vrienden van Ola zijn meteen open en gastvrij. Juditha vraagt me naar mijn leven in België en naar wat ik in Bytom kom doen. Ik vertel haar over mijn stage en vraag op mijn beurt naar haar leven hier. Mijn koffie is nog niet leeg, of Andrew besluit dat het tijd is voor wodka en vraagt me wat ik daar graag bij wil hebben: cola of appelsiensap. Zijn vraag niet begrijpend kijk in naar Ola, die me uitlegt dat je altijd iets zoet bij wodka drinkt, omdat het anders te sterk. Zo wordt het branderig gevoel in de keel, meteen weggespoelt. Op veilig spelend kies ik cola en samen met de mannen drink een paar wodka's. Andrew is intussen druk bezig in de keuken, waar hij nieuwe aperitief hapjes voor ons bereidt. Augurken, paddestoelen op azijn en Poolse paardenworst passeren de revue. Normaal zou ik deze lekkernijen aan mij laten voorbijgaan, maar uit respect voor Andrew's gastvrijheid besluit ik van alles te proeven.

We praten de hele middag over uiteenlopende onderwerpen.Tegen 18 uur besluiten mijn nieuwe vrienden dat het tijd is voor een wandeling in het park met de kleine Wlodek. Juditha heeft ook nog wat kleurkrijtes en boeken nodig voor haar lessen op de kleuterschool. De eerste stop wordt het winkelcentrum wat verder op. Aangekomen aan de carrefour ga ik met Judtha en Ola inkopen doen. De mannen blijven buiten met de Wlodek. In de winkel wordt het verschil tussen België en Polen, weer pijnlijk duidelijk, als Juditha en Ola de aankoop van de kleurkrijtjes wikken en wegen. Voor een doos wasco's van een bekend merk dat ook bij ons te vinden is, betaalt Juditha 20 Poolse zlotty, zo'n 5 euro. Voor haar een onbetaalbare bedrag. Aan de krijtjes van een goedkoper merk, is Juditha slechts een goeie 50 eurocent kwijt. De keuze is dus, hoewel de voorkeur uitging naar de kwalitatief betere krijtjes, snel gemaakt. Juditha moet echter al haar didactisch materiaal zelf bekostigen. Na een leuke middag besef ik weer hoe groot de kloof tussen België en Polen is. Het hier steevast rekenen en de eindjes aan elkaar knopen.

Weer buiten nemen mijn nieuwe vrienden me mee naar het park om er met de kleine Wlodek een wandeling te maken. Als we op de grote laan lopen met de vele bomen en planten rijen, waan ik me even op de Heizel in Brussel.  Aan de rechterkant zien we het Slaski Stadion waar regelmatig popconcerten en sportmanifestaties worden gehouden. Het grote complex geeft speelruimte aan drie grote voetbalclubs uit de provincie: GKS Katowice, Ruch Chorzow en Polonia Bytom. Na een wandeling in het park keren we terug naar het appartement, waar het intussen tijd is geworden voor het avondeten. Andrew en Juditha besluiten pizza te bestellen en ik word ingeweid in een tweede Poolse traditie: bij pizza hoort zelfgemaakte looksaus en pittige tomatensaus, die ze bovenop het laagje kaas smeren. Als ik hen verbaast vraag waarom ze dit doen, antwoorden ze allemaal hetzelfde. Pizza zonder extra saus is te droog en niet vet genoeg. Ik vertel hen op mijn beurt dat we dat in België nooit doen maar dat ik het zeker eens wil proberen. Andrew, me belonend voor mijn integratie in de Poolse cultuur, schenkt me nog een wodka in.

Na de pizza is het tijd voor een nieuw soort wodka met cranberry smaak, die me zowaar nog sterker aan doet als de vorige. Ik moet ook proeven van Juditha's zelfgemaakte bladerdeeggebakjes, die heerlijk zijn in combinatie met de zoete wodka. Rond 21 uur is het tijd voor Wlodek op te gaan slapen en besluiten Ola en Davide me terug naar Bytom te brengen. Eens terug thuis heb ik moeite om in slaap te komen: mijn ervaringen van vandaag houden me bezig en ik vind mezelf piekerend over mijn eigen leven, dromen en verlangens tot een stuk in de nacht. Het is duidelijk: deze stage wordt een waanzinnige, emotionele, inspirerende tijd!

Dag 6: Zondag 29 september 2013

Van mijn plannen om zondagochtend aan mijn didactisch materiaal voor de kleutertjes te werken, kwam niet veel. Ik kon gisterenavond na mijn dagje met Ola maar moeilijk in slaap komen. Het was dan ook beschamend laat toen ik zondagochtend wakker werd.

Na de middag begon aan ik aan lange dag van didactisch materiaal voorbereiden voor mijn kleuterlessen.