Het echte werk
Vandaag ben ik exact één maand in Polen en life is more than good :-) Ik heb een paar hectische, emotionele en prachtige weken achter de rug vol van dans, lesgeven, nieuwe mensen en een nieuwe cultuur leren kennen. Alles is in soort van routine gekomen: ik volg 6 dagen op 7 les aan de academie, waar ik tussen 8.30 tot 23 uur (!) naar hartelust kan dansen. Omdat ze hier een tweedelige opleiding tot danser en acteur aanbieden, kan ik genieten van een heel vrije manier van les nemen. Welk dansvak, welke docent of klas, ik kan hier gewoon de les inspringen en meedoen. Dat geeft me de mogelijkheid om mijn tijd te verdelen tussen lesgeven, trainen, choreograferen, onderzoeken en vooral via de studenten de Poolse cultuur leren kennen. Omdat er nu ook steeds meer schrijfwerk voor mijn eigen Codarts opleiding bijkomt, staat het up to date houden van mijn website op een laag pitje :-( maar daar komt zo snel mogelijk verandering in. Toch ben ik een bepaald opzicht ook heel blij dat mijn dagen zo overvol zitten: dat geeft me namelijk de kans om dit avontuur intens te beleven en heel wat nieuwe vrienden te maken. Omdat ik jullie de hoogtepunten van de voorbije twee weken niet wil onthouden, volgt hier een kort verslagje :-)
Foeksoefka?
Een eerste typische studentikoze activiteit die ik hier van kortbij heb kunnen meemaken is "Fuksowka" op z'n Vlaams uitgesproken als foeksoefka en vond plaats tijdens de eerste twee weken van oktober. Fuksowka is een ontgroeningsritueel voor de eerstejaars van de opleiding waarin ze twee weken lang (!) dag en nacht bestookt worden met opdrachten en pesterijen van de anderen, in het bijzonder van de derdejaars. De traditie wil namelijk dat de organisatie van de Fuksowka openingsceremonie, opdrachten en eindshow elk jaar in handen is van de studenten die in het derde jaar zitten. Hoewel het fuksowka zwaar is omwille van de vele activiteiten en opdrachten, ziet iedereen het meer als de eenmaking van de nieuwe studenten tot één klas, dan wel als het echte "ontgroenen". Dooptoestanden zoals men die op mening Belgische universiteit terug vindt, al dan niet gepaard gaande met bloem, ketchup en naakte lichamen zijn hier niet te zien. Het gaat hier meer om de gezelligheid, het uitvoeren van creatieve en artistieke opdrachten en de opname van de nieuwe gezichten in de studentenkring. Ondanks het feit dat het natuurlijk de bedoeling is dat iedereen deelneemt, wordt niemand verplicht en de niet-fuks zoals dat hier heet, wordt na de afsluitende party alsnog als echte student verwelkomt. Tijdens foksowka ligt dat iets anders: als fuks ben je één met je meesters, de derdejaars. Niet-fuks hebben geen contact met de rest van de studenten en leren in de eerste twee weken zo ook niemand kennen. Het is namelijk not done om als ouderejaars te praten met studenten die geen fuks willen zijn. De deelnemende studenten herken je aan een ketting met een grote, houten keukenplank aan. Daar vind je alle informatie van de fuks terug: zijn/haar naam, geboortedatum, plaats van herkomst en nuttige, persoonlijke weetjes die gebruikt worden voor de opdrachten. Je kan er van op aan dat studenten die bang zijn voor kleine ruimtes een danssolo in een kast zullen moeten maken :-) Op woensdag 16 oktober was het gelukkig allemaal voorbij en trokken we met de hele dansacademie na de slotshow naar het Jazz café waar Fuksowka feestelijk en met veel alcohol onder de vorm van wodka en bier werd afgesloten. Toch kon je de meeste studenten donderdagochtend in de lessen terugvinden.Ook ik trok naar de les, aangezien ik om 8.30 les had van Jacek Luminski, artistiek directeur en decaan van de dansacademie. Volgens de studenten ben ik nu een echte Pool: uitgaan, drie uur slapen en dan een spetterende Poolse moderne danstechniek les met directeur uitkiezen. Ik heb mijn eerste streep verdient.
Pools les
Een belangrijke bezigheid sinds het academiejaar begon, is Pools leren. Een paar studenten van het eerste jaar, maar vooral mijn studiemakker Maciej uit het vijfde jaar, gaven mij al een paar lessen. Het is heel opvallend dat Pools heel andere klanken heeft dan het Nederlands. Voor mij klinkt het allemaal heel erg ksh, kzs, ksch en lijken alle woorden op een brij sissende klanken. Ook de naamvallen zijn voor mij moeilijk te onthouden. Eens ik een basiswoord ken, moet ik ook de 18 bijhorende, veranderende uitgangen zien onder te knie te krijgen. Volgens Maciej een vrij onmogelijke klus :-) Daarom contrentreer ik me zoveel mogelijk op pasklare zinnen en uitdrukkingen die me in het dagelijks leven kunnen helpen en me in staat stellen om eenvoudige gesprekken aan te knopen, in de hoop dat mijn gesprekspartners zelf de context kunnen afleiden zonder dat ze de correcte uitgang van mij te horen krijgen. Om jullie een beeld te geven volgt hier een kort lijstje uitdrukkingen, met de fonetische schrijfwijze in het Nederlands en de vertaling :
cześć - Tsjesht - Hallo of tot straks (onder vrienden)
dzień dobry - djin dobre - Goeiemorgen, goeiedag ( iets formeler)
jak się masz - jak she mash - Hoe gaat het?
dziękuję bardzo - Djinkoeje bardzo - Hartelijk dank