Dag 7 - 8 - 9

Dag 7: Maandag 30 september 2013

Ik werd vanmorgen pas wakker om iets over 10, wat een uurtje te laat was volgens de planning van mijn " To Do lijstje". Omdat morgen het academiejaar op de PWST start, wilde ik vandaag al het voorbereidende werk voor mijn onderzoek en mijn lessen aan de kleuterschool afmaken.

Mijn hele voormiddag en middag ging op aan liedjes zoeken, dansprenten inkleuren en het maken van cdtjes voor de juffen van de kleuterschool. Ze hadden me gevraagd waar ze de muziek die ik aan Ola had gegeven in maart, konden kopen. Jammer genoeg gebruik ik heel veel nummertjes van educatieve uitgaven, die bijgevolg enkel in Nederland en België te vinden zijn. Om tegemoet te komen aan hun vraag, maakte ik voor elke klas een kopie van mijn muziekjes, zodat de leerkrachten ze in hun eigen lessen kunnen gebruiken. Tegen de middag had ik genoeg van het schrijven en ging ik met mijn vriendin Agatha koffie drinken. Zo kon ze me meteen een paar pasklare zinnetjes aanleren, die ik bij de kleutertjes nodig zal hebben.

Na de koffie moest Agatha werken. Heel wat studenten werken 's avonds na hun lessen om wat bij te verdienen. Jammer genoeg  moest ik ook weer aan de slag en zette ik al een paar ideëen voor mijn onderzoek op papier. Na een paar uurtjes werken, trok ik de stad in om even een kijkje te gaan nemen op de dansacademie. Misschien trof ik er wel iemand aan die me al iets meer kon vertellen over de lessenroosters en de planning voor morgen. Jammer genoeg was enkel de bibliotheek open, waardoor ik onverrichterzake terug naar huis keerde. De buitenlucht had me echter wel zin gegeven om wat te bewegen waardoor ik thuisgekomen mijn yoga matje bovenhaalde voor wat oefeningen. Ik herrinner me de vreselijke spierpijn nog na onze eerste lessen Polish Contemporary in maart en dat wil ik liever niet meer meemaken.

Na wat foto's en reisverhalen op mijn website te hebben gepost, was het al snel tijd om mijn bed op te zoeken, want morgen.... is het 1 oktober :-)

Dag 8: Dinsdag 1 oktober

Dinsdag begon heel vroeg. Om 7.30 uur ging mijn wekker, want vandaag startte officieel het nieuwe academiejaar. Ik wilde rond openingstijd op de academie zijn, om zo snel mogelijk een beeld te krijgen van de lessenroosters. Omdat ik in de mogelijkheid ben om mijn persoonlijk rooster samen te stellen en het zoveel mogelijk af te stemmen op mijn onderzoek naar Poolse moderne danstechniek, wachtte er mij nog een hele puzzel van klassen, studio's en uren.

Na een snelle douche stond ik om 8.30 uur aan de ingang van de academie, die er voor de eerste dag vrij rustig bij lag. Ik haastte mij naar de conciërge, die me meteen vroeg wat ik kwam doen. Ik legde (in mijn gebrekkig Pools :-) uit dat ik de gast studente uit Nederland was en dat ik miss Agnieszka zocht. Hij leek er geen woord van te begrijpen tot de naam Agnieszka viel. Hij bracht me naar het kantoor van de administratieve dienst op de tweede verdieping. Een stralende Agnieszka ontving me meteen hartelijk. Ze vroeg me geïnteresseerd naar mijn eerste dagen in Bytom en mijn activiteiten buiten de academie. Ik vertelde haar over mijn lessen op de kleuterschool en was heel blij verrast te horen dat ik ook aan haar dochtertje les zal geven. Het gesprek verliep heel goed, tot Agnieszka me vroeg waarom ik al zo vroeg in de ochtend in haar kantoor stond.

Ik vertelde haar dat ik heel graag de roosters wilde hebben, zodat ik mijn lessen op de academie en mijn kleuterdanslessen op elkaar kon afstemmen. Agnieszka begreep mijn " excited mood" meteen en nam me mee naar miss Weronika, de verantwoordelijke studentenzaken. Ik vertelde Weronika wat mijn plannen waren en zij gaf me op haar beurt info over de verschillende mogelijkheden. Na de verschillende vakken ook van een Engelse benaming te voorzien, kon ik beginnen met het opstellen van mijn eigen rooster.

Na een kop koffie met Weronika, keerde ik terug naar Agnieszka, waar ik een een lockertje en een studentenpas van de PWST kreeg. Ze gaf me een korte rondleiding en vertelde meer over de studenten faciliteiten als de ontspanningsruimte, fitness en de bibliotheek. Toen ik klaar was om afscheid van haar te nemen, vroeg ze me waarom ik vandaag in Bytom was gebleven. Niet goed begrijpend wat ze daarmee bedoelde, keek ik haar vragend aan. " Did no one tell you?" vroeg ze verschrikt. Een beetje uit de lucht vallend, bevestigde ik van niets te weten.

Alle studenten werden vandaag op de universiteit van Krakow verwacht voor de officiële opening van het academiejaar, zo ook de studenten van de dansafdeling in Bytom. Geschrokken nam ze meteen contact op met het internationale bureau van de universiteit. Daar vertelden ze dat ze dachten dat ik reeds door de dansacademie op de hoogte was gebracht, terwijl men in Bytom dacht dat de hoofdzetel in Krakow me had uitgenodigd voor de ceremonie.

Om het goed te maken, mocht ik de rest van de dag de grote dansstudio gebruiken om mijn eigen lessen voor te bereiden en wat voor mezelf te trainen. Tegen de middag besloot ik Angieszka te bedanken voor de goede zorgen en wat te gaan eten in de stad. Na het eten, trok ik de stad in om nog een paar niet opgezochte plekken te ontdekken. Tijdens mijn tochtje kwam ik langs het Slaski Opera, de mooie schouwburg aan de noordkant van de stad. Binnen liet ik me informeren over de dansvoorstellingen en opera's die er geprogrammeerd staan in november en december.

Ik besloot mijn lange tour door de stad te beëindigen bij de Agora en er de laatste noodzakelijke inkopen te doen voor de start van het nieuwe schooljaar. Flessen water, haarrekkertjes, deo en koekjes voor tussen de lange danslessen door, belandden in mijn boodschappen mandje. Met mijn aankopen trok ik naar huis, want het tijd geworden voor het avondeten en een laatste blik te gooien op de voorbereidingen van mijn eerste kleuterles.

Dag 9 : Woensdag 2 oktober

Ook woensdag begon heel vroeg.  Ik had Ola beloofd rond half 9 op de kleuterschool te zijn, die op een goed kwartiertje wandelen van mijn studio ligt.  Toen ik buiten kwam benam de frisse ochtendlucht me de adem, maar de stralende zon maakte veel goed. Geweldig wat zonlicht doet met deze stad. Het anders grijze en sombere Bytom zag er een ineens een pak aantrekkelijker uit. Een goed begin van mijn eerste lesdag dus. Aangekomen op de kleuterschool was Ola al druk in de weer.   Ze had de ochtendshift vandaag, waardoor ze al om 4.30 uur was opgestaan om in Bytom de eerste kindjes te kunnen opvangen rond 5.45 uur. In Polen is het vaak zo dat gemeentelijke onderwijs, ook een voor -en naschoolse opvang verzorgt, die betaalt wordt door de stad. Ola vertelde me dat het in Polen de gewoonte is dat mensen heel vroeg beginnen met werken, waardoor er ook nood is aan kinderopvang in die vroege ochtenduren. De school draaide dus al op volle toeren en heel wat kinderen kwamen hun klas uitgerend om me te begroeten.

Ook de directrice kwam me lachend tegemoet. Een hartelijke, stevige knuffel en een geïntresseerd gesprek over mijn voorbereidingen en verwachtingen volgden. Ik bedacht me meteen dat ze helemaal niet meer zo streng was als ze me een paar dagen geleden leek. Na een paar minuten werd het me al snel duidelijk waarom. De jongere kinderen hadden maandag na het briefen van de ouders over het dansproject, gevraagd of ook zij met mij gingen dansen. Daarop had de directrice verteld dat ik, omwille van mijn druk rooster, slechts twee tot drie lessen per week kon geven en ik bijgevolg enkel met de twee oudste groepen zou dansen. Om tegemoet te komen aan hun vraag, wilde de directrice van mij weten of ik het zag zitten om vandaag alle klassen les te geven. Zo waren de kleinste kinderen ook deelgenoot van het project en kon ik meteen het speelgoed persoonlijk aan de verschillende klasjes geven. De leerkrachten hadden sinds mijn aankomst al zoveel vragen gekregen de kindjes die hen het speelgoed hadden zien opbergen, dat er gekozen was voor een andere aanpak. Na schooltijd hebben de leerkrachten samen het speelgoed bekeken en bepaald wat naar de klasjes ging en wat naar de kinderen persoonlijk. Daarna besloten ze om met de persoonlijke geschenken en de duurderde materialen als kralen, knutselgerei en verkleedkleren, te wachten tot Kerst. Het nieuwe speelgoed voor de klasjes, zouden de kinderen vandaag krijgen. Helemaal blij kon ik natuurlijk niet weigeren alle klasjes in het gymlokaal te ontvangen en besloot ik voor de kleine peutertjes een lesje uit mijn intussen grote dansmap te nemen. Hoewel het even moeilijk starten was met de twee -en driejarigen, die zelfs amper Pools praten, werd het een fijne les. Ik was al heel opgelucht dat iedereen goed mee deed en er geen traantjes of boze blikken te zien waren.

Na een uurtje te hebben gedanst, waren de groep kleuters van vier en vijf jaar aan de beurt. Met hen kon ik een wat makkelijkere versie doen van mijn les die ik had voorbereid, waardoor ik snel oefeningen op maat van de kinderen kon aanbieden. Iedereen was heel enthousiast en probeerde mijn Engelse instructie na te bootsen. Ook de dansante taaloefening met " head, shoulders, knees and toes" ging bij deze groep al heel goed. Tegen 10.30 uur was het achtereenvolgens tijd voor de les met de vijf en zes jaar oude kleuters en de 4de kleuterklas, waar kinderen van zes tot zeven jaar oud zitten. In Polen trekken kinderen pas vanaf zeven jaar naar de lagere school, in plaats van op hun zesde zoals in België.

Deze lessen verliepen zo goed als ik het me had ingebeeld. De instructie die in wat Pools maar vooral Engels wordt gegeven, komt bij de ouderen kinderen al makkelijker aan. Ze zijn ook veel gevoeliger voor lichaamstaal, waardoor de instructies soms zelfs makkelijker gingen dan ik ze had voorbereid. Ik voel dat ik met deze groep een goede leerlijn zal kunnen maken. Ze zijn niet verlegen en durven vragen te stellen en te bewegen, maar zijn ook niet brutaal of luidruchtig. Kortom, ik kijk er naar om met ze te dansen en te leren, want elke dansles sluit ook aan op wat de kleuters bij Ola leren. Oktober is de maand van de Europese Unie en daar de school gesteund wordt door Europa, is dit een belangrijk thema voor de school.Ola werkt met haar kinderen rond Engeland en Nederland, daarom sluit ik mijn lessen aan op dat thema en probeer ik naast doelstellingen die gerelateerd zijn aan het dansvak, ook aan te sluiten op de leerdoelen uit de Engelse les en het vak wereldoriëntatie. Zo worden de danslessen niet enkel een leuk extraatje, maar krijgen ze ook een eigen, educatieve waarde.

Na lessen deelde ik aan elke groep hun speelgoed uit. De kindjes waren fantastisch: iedereen keek met grote ogen  en open monden naar de spullen. Toen ik vertelde dat ze het speelgoed mochten uitpakken, maakten ze heel voorzichtig een kring rond hun dozen en zakken en begonnen ze heel stilletjes alles uit te pakken. Niet veel later haalde hun nieuwsgierigheid het van de verbazing en was er al snel een gezellige drukte van spelende kinderen in het gymlokaal.

Na nog wat met de kinderen te hebben gespeeld, was het tijd om te vertrekken. De kleinsten gingen een dutje doen, terwijl de ouderen aan tafel moesten voor het eten. Ook Ola moest terug aan de slag, dus nam ik afscheid en trok ik naar de Agora om wat te eten en mijn evaluatie verslag van mijn eerste lessen te schrijven. Na mijn werklunch was het tijd voor een lesje Pilates met Agatha. De danslessen op de academie waren spijtig genoeg al voorbij en er waren enkel nog lessen stemtraing, muziektheorie en literatuurstudie mee te pikken. Omdat theorielessen hier makkelijk 3.5 uur duren ( en in het Pools worden gegeven :-), besloot ik na de pilates les naar huis te gaan om mijn website aan te vullen, avondeten te maken, een paar wasjes te doen en de verschillende uurroosters van de verschillende klassen naast elkaar te leggen. Mijn eigen rooster is nu bijna af en morgen begin ik de dag met een drie uur durende workshop :-) Als dat maar goed komt met die spieren.

PS: Aan iedereen die speegoed heeft geschonken: heel erg bedankt! De kinderen vonden het fantastisch en er werd vandaag al de hele dag mee gespeeld!